Her ilin kendine özgü bir dili, samimiyetini yansıtan bir hitap biçimi vardır. Gümüşhane’de bu samimiyetin karşılığı “GADAM” olurken, komşu illerde farklı kelimeler günlük hayatın bir parçası haline gelmiştir. Bu ifadeler, sadece bir sesleniş değil; dostluğun, muhabbetin ve içtenliğin dildeki en sıcak yansımalarıdır.
Gümüşhane’nin “GADAM”ı
Gümüşhane’de insanlar, arkadaşına, dostuna ya da yakın çevresine “Gadam” diyerek seslenir. Bu kelime hem şaka hem de sevgi dolu bir hitap olarak öne çıkar. Kahvehane sohbetlerinde, pazarda alışveriş yaparken veya mahalle aralarında çocukların oyunlarında sıkça duyulur. “Gadam sen ne diyorsun?”, “Gadam hoş geldin” gibi ifadeler, Gümüşhanelilerin günlük konuşmalarında içtenliği pekiştirir.
Trabzon’un Vazgeçilmezi: “ULA”
Komşu il Trabzon’da ise neredeyse herkesin dilinde yer eden “Ula” vardır. Hem şaşırma ünlemi hem de sesleniş olarak kullanılan bu kelime, Trabzon insanının coşkulu ve samimi yapısını yansıtır. Özellikle Karadeniz fıkralarında ve yöresel şivelerde sıkça karşılaşılan “Ula”, Trabzon kültürünün ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir.
Giresun’da Dostluğun Simgesi: “AHE”
Giresun’da insanlar birbirlerine “Ahe” diyerek seslenir. Çoğunlukla gençlerin kendi aralarında kullandığı bu hitap, kardeşlik ve arkadaşlık bağlarını güçlendiren bir ifadedir. “Ahe ne yapıyorsun?” diye başlayan bir cümle, dostane bir sohbetin ilk adımı olur.
Bayburt’un Samimi Sorusu: “NEYDİRSEN”
Bayburt’ta en çok duyulan ifadelerden biri ise **“Neydİrsen”**dir. Aslında bir soru gibi görünse de günlük hayatta selamlaşma ve hal hatır sorma amacıyla kullanılır. “Neydİrsen?” diyen bir Bayburtlu, karşındaki kişinin halini sormakta, muhabbet başlatmaktadır. Bu yönüyle Bayburt’un kültürel sıcaklığını yansıtır.
Erzincan’ın İçten Hitabı: “CAN”
Erzincan’da kullanılan “Can” kelimesi ise sevgiyi, bağlılığı ve güveni ifade eder. “Can” diye hitap edilen bir kişi, değer verilen bir dost ya da yakın anlamına gelir. Erzincan kültüründe bu kelime, ilişkilerin samimiyetini pekiştirir.
Kültürel Zenginliğin Ortak Yansıması
Bölgedeki bu farklı hitap biçimleri, Karadeniz ve Doğu Anadolu’nun kültürel çeşitliliğini gözler önüne seriyor. Her il, kendi ifadesiyle hem kimliğini koruyor hem de insan ilişkilerinde samimiyeti ortaya koyuyor. Uzmanlara göre, bu kelimeler sadece bir sesleniş değil; aynı zamanda kuşaktan kuşağa aktarılan birer kültürel miras.
Sosyologlar, bu tür yöresel ifadelerin halk arasında iletişimi güçlendirdiğini, aidiyet duygusunu artırdığını ve kültürel kimliğin korunmasına katkı sunduğunu belirtiyor. Bir Gümüşhanelinin “Gadam” demesi, bir Trabzonlunun “Ula” diye seslenmesi ya da bir Erzincanlının dostuna “Can” demesi, sadece bir kelime değil; içtenliğin, yakınlığın ve kardeşliğin ifadesi olarak görülüyor. Haber: Temel TUNÇ
